Η δεύτερη σεζόν του A Man on the Inside στο Netflix βρίσκει τον Ted Danson να αφήνει πίσω την ηρεμία της κοινότητας ηλικιωμένων και να μπαίνει σε ένα νέο περιβάλλον: ένα πανεπιστημιακό campus όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Η σειρά του Michael Schur επιστρέφει με την ίδια comfort-ενέργεια, την ίδια ζεστή παρουσία του Danson και το ίδιο ”ήσυχο” χιούμορ – όμως αυτή τη φορά, κάτι μοιάζει κάπως διαφορετικό. Κάπως… πιο άτονο.
Ο δεύτερος κύκλος διατηρεί τον γοητευτικό της πυρήνα, αλλά δεν αποφεύγει τις παγίδες μιας ιστορίας που μετακινείται σε νέο setting χωρίς να κουβαλάει μαζί της όλα όσα αγάπησε το κοινό. Κι αυτό φαίνεται από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.
Μία νέα υπόθεση σε νέο περιβάλλον
Ο Charles Nieuwendyk αναλαμβάνει μια υπόθεση που εκ πρώτης όψεως μοιάζει απλή: ένα κλεμμένο laptop με ευαίσθητα δεδομένα, ένας πλούσιος χορηγός που κάτι κρύβει και μια σειρά από απειλητικά μηνύματα. Το πανεπιστήμιο Wheeler τον θέλει undercover ως καθηγητή – ένας ρόλος που υποδύεται με φυσική άνεση.
Το πανεπιστήμιο, όμως, είναι ένα οικοδόμημα μυστικών, ανταγωνισμών και μικρών καθημερινών συγκρούσεων. Κι εκεί βρίσκεται ένα από τα μεγάλα στοιχήματα της σεζόν: πώς κάνεις μια ελαφριά σειρά να έχει σασπένς χωρίς να χάσει την ταυτότητά της;
Ο Ted Danson είναι – ξανά – το μεγάλο της ατού
Αν κάτι σώζει κάθε σκηνή, είναι ο Danson. Με την κλασική, αβίαστη γοητεία του, παίζει έναν ήρωα που δεν χρειάζεται να κάνει χαμό για να σε κερδίσει. Η ηλικία του αντιμετωπίζεται σαν εργαλείο αφήγησης αφού η σειρά δεν ντρέπεται να δείξει έναν άντρα 70+ να αναλαμβάνει δράση, να ψάχνει την αλήθεια και να αμφισβητεί τον εαυτό του.
Η προσθήκη της Mary Steenburgen είναι από τις πιο ευχάριστες αλλαγές στη σεζόν. Οι δυο τους έχουν μια τρυφερή, ώριμη χημεία που σπάνια βλέπουμε στη μικρή οθόνη. Η σχέση τους δίνει ανθρωπιά και βάθος, ακόμη κι όταν η πλοκή δεν το κάνει.
Το Schur-verse κρατάει τον τόνο, αλλά χάνει λίγο τον ρυθμό
Ο Michael Schur – δημιουργός του The Good Place, Parks and Recreation και Brooklyn Nine Nine ξέρει να γράφει ρόλους. Αυτό συμβαίνει και εδώ: οι χαρακτήρες έχουν ζεστασιά, αδυναμίες και χιούμορ.
Το πρόβλημα είναι στον δεύτερο κύκλο το μυστήριο δεν χτίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως στην πρώτη σεζόν και αρκετές φορές η υπόθεση μοιάζει περισσότερο με πρόσχημα για να περάσουμε χρόνο με τους ήρωες παρά ως πραγματικό οδηγό της ιστορίας.
Δεν είναι κακό αυτό – αλλά σε μια σειρά που αυτοσαρκάζεται ως «undercover μυστήριο», περιμένεις λίγη παραπάνω φρεσκάδα στην πλοκή, λίγη παραπάνω σκανδαλιά.
Χαμένες ευκαιρίες από την αλλαγή σκηνικού
Η σειρά χάνει μερικούς από τους πιο αγαπητούς δευτερεύοντες χαρακτήρες της πρώτης χρονιάς και παρότι οι νέοι χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον, δεν γεμίζουν απόλυτα το κενό.
Το νέο περιβάλλον είναι λιγότερο cozy, λιγότερο «γειτονιά». Και ίσως για αυτό η σειρά μοιάζει λίγο πιο «καθαρή» αλλά και λίγο πιο ψυχρή. Παρόλα αυτά, το binge flow παραμένει δυνατό
Το A Man on the Inside και ο δεύτερος κύκλος του είναι μια αξιόλογη, ευχάριστη συνέχεια, χωρίς όμως την ίδια σπίθα που έκανε την πρώτη σεζόν ξεχωριστή. Η χημεία Danson–Steenburgen είναι υπέροχη, το χιούμορ είναι ζεστό και η σειρά παραμένει από τις πιο «cosy» επιλογές στο Netflix.
Kαι οι δύο κύκλοι είναι διαθέσιμοι στο Netflix.
credits φωτογραφιών: Netflix.
