Zappit

Γιώργος Κοψιδάς: «Στο Survivor ήμουν μέσα στη φύση και πήρα πολύ καλά χρήματα»

"Δεν νομίζω σε φυσιολογικές συνθήκες ότι θα το έκανα πάλι" δηλώνει, ωστόσο, ο Γιώργος Κοψιδάς.

Για την επιλογή να γίνει βίγκαν αλλά και όσες δυσκολίες συνάντησε στο Survivor μίλησε ο Γιώργος Κοψιδάς στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκαρά. Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο γνωστός ηθοποιός παραδέχθηκε πως δύσκολα θα έμπαινε και πάλι σε μια τέτοια διαδικασία σαν την επιβίωση στο ριάλιτι του ΣΚΑΪ.

Είσαι οπαδός του βιγκανισμού τα τελευταία χρόνια όπως έχεις αναφέρει.

Πριν από 10 χρόνια είδα κάποια ντοκιμαντέρ και έπαθα μεγάλο σοκ. Ενώ θεωρούσα τον εαυτό μου φιλόζωο, συνειδητοποίησα ότι με έχουν εκπαιδεύσει να προστατεύω κάποια ζώα και κάποια να τα τρώω, τη στιγμή που όλα είναι το ίδιο. Όλα έχουν συναισθήματα, πονάνε, χαίρονται, φοβούνται, μπορούν να δώσουν και να πάρουν αγάπη και θυσιάζονται χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Η ανθρώπινη βιολογία, βάσει επιστημονικών ερευνών, είναι φρουτοφυτοκαρποφαγική και όχι σαρκοφαγική. Έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω την αυστηρή χορτοφαγία η οποία, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι μια φιλοσοφία ζωής ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή χρήσης και εκμετάλλευσης οποιουδήποτε ζώου είτε για διατροφή, είτε για ένδυση, είτε για διασκέδαση. Ως vegan δεν ωφελείς μόνο τα ζώα αλλά και τον πλανήτη και φυσικά την υγεία σου.

Πάντως όταν συμμετείχες στο Survivor, φαινόταν ότι δυσκολευόσουν αρκετά και όχι μόνο λόγω της διατροφής σου.

Ναι, είναι αλήθεια και όχι λόγω του βιγκανισμού. Πείνασα πολύ γιατί ήμουν ο πιο σωματώδης παίκτης. Είμαι 2 μέτρα, ζύγιζα 103 κιλά και έτρωγα δύο κουταλιές ρύζι όπως μια κοπέλα που ήταν 50 κιλά. Αυτό όμως που μου κόστισε πιο πολύ ήταν το κομμάτι της συμβίωσης. Μήνες μετά την αποχώρηση μου συνειδητοποίησα πόσο είχα κλειδώσει συναισθηματικά για να αντιμετωπίσω κάποιες συμπεριφορές. Είμαι άνθρωπος που ζει πολύ μοναχικά. Απολαμβάνω να ζω μόνος μου και εκεί έπρεπε να συμβιώνω με 12 άγνωστους ανθρώπους. Ήταν όμως μια εμπειρία που θα τη θυμάμαι. Ήμουν μέσα στη φύση, πήρα και πολύ καλά χρήματα. Χωρίς να λέω «ποτέ ξανά», δεν νομίζω σε φυσιολογικές συνθήκες ότι θα το έκανα πάλι.