Το θαύμα που βίωσε ο ίδιος και η οικογένειά του περιγράφει στην κάμερα του Alpha ο Χρήστος Φωτίδης. Ο γνωστός ηθοποιός εξομολογείται στη ρεπόρτερ, Ελισάβετ Οικονόμου, πώς ο Άγιος Παΐσιος έσωσε τον ανιψιό του και τον βοήθησε να ξαναπερπατήσει, έπειτα από μάχη που έδωσε με ένα αυτοάνοσο νόσημα.
«Έχω έναν ανιψάκι με τη γυναίκα μου, ζει η οικογένειά του στην Αλεξανδρούπολη. Γεννήθηκε πριν πέντε περίπου χρόνια με ένα αυτοάνοσο που ήταν πάρα πολύ δύσκολο και πάρα πολύ σπάνιο νευρολογικής φύσεως. Δεν θα περπατήσει, δεν χαμογελάει, δεν μίλαγε το παιδί», αφηγείται ο Χρήστος Φωτίδης στη Super Κατερίνα.
«Μπαίνει στο νοσοκομείο, αρχίζει σκληρά φάρμακα, νευρολογικά. Βρίσκονται οι γονείς, οι οποίοι πιστεύουν, και οι δυο σε μια εκκλησία, σε ένα μοναστήρι εκεί στην Αλεξανδρούπολη. Παπάς ήταν κάποιος πρώην εκπαιδευτικός, ο οποίος στα γεράματα έχει χριστεί παπάς και είναι εκεί. Τους λέει, “Καλά που ήρθατε, το απόγευμα περνάει από δω ο Άγιος Παΐσιος να μιλήσω για το μωρό”. Και τους λέει την άλλη μέρα, τους ειδοποίησε “Πέρασε, του είπα να σταματήσουν τα φάρμακα, πάρτε το απ’ το νοσοκομείο, το μωρό θα γίνει καλά”.
Παίρνουν το παιδί. Το παιδί αρχίζει και συνέρχεται. Αρχίζει και ψιλομιλάει. Αρχίζει τρώει με άλλη όρεξη και τέτοια. Και λέει ο παπάς “πηγαίνετε τώρα στην Ουρανούπολη και προσκυνήστε. Ο Άγιος Παΐσιος έκανε το θαύμα του”. Και μέχρι σήμερα, οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπανε, θαύμα, δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό το πράγμα», εξιστορεί ο ηθοποιός.
«Όταν ζούσε ο Άγιος Παΐσιος, υπήρξε μια πυρκαγιά τεράστια σε ένα απ’ τα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Νομίζω στο Ρωσικό. Πλησίαζε η γιορτή της Παναγιάς. Καλοκαίρι. Ο Πέτρος Ξεκούκης με τον Μανούσο τον Μανουσάκη έχουνε πάει στο Άγιο Όρος να προσκυνήσουν και η πυρκαγιά δεν έσβηνε με τίποτα. Τι τα Puma πηγαίνανε, τι από δω, τι από κει, καιγότανε ο τόπος.
Παραμονές κατεβαίνει απ’ τη σκήτη ο Άγιος Παΐσιος, του φωνάζουν, «Έλα Γέροντα να μας βοηθήσεις» και τα λοιπά. Σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και λέει, «Κύριε, Κύριε, καιγόμαστε, Κύριε, δεν το βλέπεις;». Και αρχίζει μία καταρακτώδης βροχή επί ώρα, με καταγάλανο ουρανό και ήλιο. Κανένα σύννεφο δεν υπήρχε.
Ο Μανουσάκης τότε τηλεφώνησε στη γυναίκα του και είπε “Εδώ γίνονται αληθινά θαύματα. Δεν ξανάρχομαι πίσω. Θα μείνω στο μοναστήρι”», κατέληξε στη δεύτερη ιστορία του ο Χρήστος Φωτίδης.
«Από πάνω είναι η πίστη. Εκεί πρέπει, αλλά το μήνυμα είναι να ζητάμε. Ο Θεός λέει, «Ζήτα μου για να σου κάνω». Δεν ζητάνε οι περισσότεροι άνθρωποι και δεν προσεύχονται οι άνθρωποι. Εγώ θα έλεγα προσευχή και να ζητάμε και κάτι άλλο. Να ξέρετε ότι δεν “φεύγουμε” οριστικά. Η ψυχή είναι αιώνια. Το σώμα “φεύγει”, το φθαρτό», σημειώνει ο Χρήστος Φωτίδης.
