Ο Χάρης Εμμανουήλ βρέθηκε τα μεσάνυχτα της Τρίτης στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα. Ο ηθοποιός ξεδίπλωσε στιγμές από την παιδική του ηλικία, τις πρώτες του αναζητήσεις στην υποκριτική και τους λόγους που τα τελευταία χρόνια απέχει συνειδητά από την τηλεόραση.
«Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός. Εάν δεν είχε πεθάνει, δεν το ’βλεπα να γινόμουνα ηθοποιός. Ήθελε να γίνουμε στρατιωτικοί. Μας μέτραγε κάθε χρόνο για τη σχολή. Ευτυχώς βγήκαμε ψηλοί και οι τρεις, αλλά είχε αποθάνει και ακολουθήσαμε ο καθένας τον δρόμο του. Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο Χαϊδάρι σε μια λαϊκή γειτονιά», είπε αρχικά ο γνωστός ηθοποιός.
Στη συνέχεια θυμήθηκε τα πρώτα του ερεθίσματα προς την υποκριτική: «Από μικρός… όταν παίζαμε κλέφτες και αστυνόμους… κάτι μέσα μου το ζούσα. Στο σχολείο παίζαμε τα πάθη του Χριστού, τον Οδυσσέα, τους άθλους του Ηρακλή… μου άρεσε πάρα πολύ. Με τον κινηματογράφο… το θεωρούσα πάρα πολύ εύκολο. Έλεγα “σιγά, ρε παιδί μου, κι εγώ μπορώ να το κάνω αυτό”.
Μετά, στη σχολή κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι. Είχαμε την ευτυχία η τάξη μας να έχουμε τον Βίκτωρα Παγουλάτο… μας μύησε. Υπήρχαν στιγμές που χάναμε τον χρόνο. Αυτό μας έκανε να αγαπήσουμε πολύ περισσότερο αυτή τη δουλειά».
Αναφερόμενος στην απουσία του από την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, ο Χάρης Εμμανουήλ εξήγησε: «Έχω τρία χρόνια να κάνω τηλεόραση. Δεν έχω παράπονα από κανέναν. Η τηλεόραση είναι μια αγορά. Σου λέει: τόσο. Θέλεις; Συμφωνείς; Όχι; Δεν θέλεις; Δεν είμαι δύσκολος καθόλου. Δεν ζήτησα ποτέ πάρα πολλά λεφτά. Απλά αυτά που μου προτείνουν… δεν θα αισθανόμουν καλά με μένα. Δεν θα ’χα όρεξη να διαβάσω. Δεν με νοιάζει που δεν παίζω τηλεόραση. Δεν θα περνούσα καλά. Αν δεν έχω όρεξη, δεν θέλω να το κάνω».
