Η Ρηνιώ Ξυλούρη, κόρη του Νίκου Ξυλούρη, μίλησε στο «Στούντιο 4» για τις πιο δύσκολες μνήμες της οικογένειας μετά τον θάνατο του πατέρα της, αλλά και για όσα βίωσε η μητέρα της τα πρώτα.
Όπως εξήγησε, η κ. Ξυλούρη: «Η μητέρα μου μετά τον θάνατο του πατέρα μου ατσαλώθηκε, γιατί έπρεπε να το κάνει. Είχε δύο παιδιά μικρά, είχε χάσει τον άνθρωπό της. Επί της ουσίας, τον άνθρωπό της. Η μάνα μου και σήμερα είναι ερωτευμένη με τον πατέρα μου. Δεν υπάρχει πιο βαρύ πένθος απ’ αυτό. Και έπρεπε να αντιμετωπίσει δυσκολίες κάθε τύπου και κάθε κλίμακας».
Η ίδια αποκάλυψε πως η μητέρα της αναγκάστηκε σχεδόν αμέσως να εργαστεί στο δισκοπωλείο που είχε ανοίξει ο Νίκος Ξυλούρης στην Πανεπιστημίου: «Το πρώτο της μεροκάματο ήταν στο μαγαζί. Από την πρώτη μέρα άρχισε να δουλεύει».
Η Ρηνιώ Ξυλούρη παραδέχτηκε ότι η οικογένεια δεν θα τα είχε καταφέρει χωρίς τη στήριξη στενών φίλων του μεγάλου καλλιτέχνη: «Φυσικά και πήραμε βοήθεια. Την οικογένεια Δοξιάδη, τον καρδιακό του φίλο, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Πήραμε. Χωρίς αυτό, δεν έβγαινε. Πολλοί άνθρωποι… Οι φίλοι του ήταν το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή του, τα στηρίγματά του και οι πυλώνες του».
Σε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της συνέντευξης, περιέγραψε την τελευταία εικόνα που κρατά από τον πατέρα της: «Όταν μας φιλοξενούσε η οικογένεια Δοξιάδη στο Πόρτο Ράφτη… Άρρωστος ο μπαμπάς μου, έπρεπε να περπατάει. Καθίσαμε σε ένα θεατράκι οι δυο μας, με μια πανσέληνο. Αφού του έκανα τα παράπονά μου, ήμουν το κορίτσι του μπαμπά μου, του έκανα σκηνές, τον προκαλούσα ακόμα και τότε, αρχίζει αυτός… “Χάρτινο το φεγγαράκι… Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά”».
«Είχε καταλάβει την κατάσταση της υγείας του, δεν χρειαζόταν να του πούμε τίποτα. Ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Έδωσε κάποιες σημαντικές οδηγίες που τις δίνει μόνο ένας άνθρωπος που ετοιμάζεται να περάσει απέναντι, κάνοντας σαφές στη μητέρα και τον αδελφό μου ότι αύριο θα ΄ταν εκεί», είπε στη συνέχεια η Ρηνιώ Ξυλούρη.
