"Εμείς έπρεπε να γλείψουμε μόνοι μας τις πληγές μας. Τώρα ίσως γίνεται λίγο πιο γρήγορα, οι άνθρωποι ζητάνε περισσότερο βοήθεια".
Στον καναπέ της εκπομπής “Στούντιο 4” κάθισε το απόγευμα της Δευτέρας (30/6) ο Νίκος Καραθάνος. Νάνσυ Ζαμπέτογλου και Θανάσης Αναγνωστόπουλος υποδέχθηκαν τον γνωστό ηθοποιό σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης γεμάτη εξομολογήσεις για τη ζωή και την τέχνη του.
“Ήμουν ένα χαρούμενο, χαμογελαστό παιδί. Γελούσα πολύ αλλά κάπου εκεί στα 16-17 μου “κόπηκε” το γέλιο. Ένιωθα ότι δεν “χώραγα” πουθενά, πιο πριν γέλαγα με τα πάντα. […] Ονειρευόμουν να πάω παραπέρα, να δω τι έχει από πίσω. […] Σπούδασα παιδαγωγικά στη Ρόδο, δεν σκέφτηκα όμως στιγμή ότι αυτή θα ήταν η μοίρα μου. Ψάχναμε με έναν φίλο μου στους καταλόγους τι να γίνουμε, ξεκινούσαμε τα επαγγέλματα από το Α”, αφηγήθηκε ο Νίκος Καραθάνος.
“Πάντα ζούσα μια κάπως μυστική ζωή μέσα μου. Δεν με ενδιέφερε τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα, ούτε τώρα με ενδιαφέρει”, εξομολογείται χαρακτηριστικά ο ηθοποιός στην κάμερα της ΕΡΤ1.
“Ξέρεις τι θάρρος προϋποθέτει να ζεις την κάθε μέρα και να μη γείρεις προς τη μία ή προς την άλλη μεριά; Το αντιλαμβάνεσαι και μικρός αυτό, γιατί τα παιδιά έχουν έναν ψυχισμό εύθραυστο που καθορίζει τις ζωές τους και δεν τυχαίνουν πάντοτε της ανάλογης φροντίδας γι’ αυτό που είναι ή δεν καταλαβαίνουν τον εαυτό τους”, ανέφερε στη συνέχεια της κουβέντας ο Νίκος Καραθάνος.
“Δόξα τω Θεώ τώρα περισσότερο ζητάνε βοήθεια οι άνθρωποι και μπορούν να επισκευάζουν τον εαυτό τους. Εμείς έπρεπε να γλείψουμε μόνοι μας τις πληγές μας. Τώρα ίσως γίνεται λίγο πιο γρήγορα. […] Δεν επιβράβευα τον εαυτό μου, ίσως τώρα να το κάνω λίγο. Σκοπός δεν είναι τα κομπλιμέντα αλλά να ενώνεσαι με ανθρώπους, να κάνεις παρέα με όλο και πιο πολλούς”, σημειώνει ο Νίκος Καραθάνος.
