Το νήμα της ζωής του ξετύλιξε στην Αθηναΐδα Νέγκα ο Γιάννης Ξανθούλης. Ο γνωστός συγγραφέας άνοιξε την καρδιά του στην κάμερα του «Καλύτερα Αργά» τα μεσάνυχτα της Παρασκευής (27/6) σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου.
«Έπρεπε οπωσδήποτε να βρεθώ στην Αθήνα για να συναντήσω τον υπόλοιπο εαυτό μου. Πίστευα στα δικά μου παραμύθια, όχι των γιαγιάδων, τα έλεγα και την πλήρωνα άγρια. Μου άρεσε στα παραμύθια μου να λέω ότι είμαι υιοθετημένος, πως είμαι από βασιλική οικογένεια. Οι γονείς μου δεν πληγώθηκαν όταν το έμαθαν, εγώ πληγώθηκα, γιατί με έδειραν. Είχαν πληγωθεί από πιο σοβαρά πράγματα, την προσφυγιά», περιέγραψε ο Γιάννης Ξανθούλης.
«Ως παιδί δεν βαριόμουν ποτέ, ήμουν μόνιμα απασχολημένος με το τι θα επινοήσω να κάνω. Ήμουν μονίμως σε άμυνα, δεν αισθανόμουν ότι ταιριάζω στο περιβάλλον που μεγάλωνα. Δεν ήθελα να μεγαλώσω καθόλου.
Σκέψου ότι είχα ακούσει μάλιστα ότι εκείνα τα χρόνια έδιναν ούζο στα σκυλιά για να μην γίνουν μεγαλόσωμα, οπότε και εγώ όπου έβρισκα ούζο το κοπανούσα – χωρίς βέβαια να γίνω αλκοολικός – για να μην μεγαλώσω. Πίστευα ότι μεγαλώνοντας ουσιαστικά θα χάσω την επιείκεια, αν και δεν υπήρχε, γιατί μας έδειραν τότε», θυμάται ο Γιάννης Ξανθούλης.
Σχετικά με την ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», ο Γιάννης Ξανθούλης σχολίασε: «Οι θεατές απολάμβαναν το ξύλο, γιατί τότε ήταν θεμιτό. Με αυτή την ταινία η Αλίκη Βουγιουκλάκη καθιερώθηκε σαν εθνική σταρ».