Η Αλεξία Καλτσίκη μίλησε στην κάμερα του Buongiorno και στον Άρη Καβατζίκη για τα πρώτα της βήματα, τις δυσκολίες του θεάτρου, αλλά και τη μητρότητα. Η βραβευμένη ηθοποιός τόνισε πως στην Ελλάδα το να ζει κανείς αποκλειστικά από το θέατρο είναι εξαιρετικά απαιτητικό, συχνά οριακό.
Αρχικά, η Αλεξία Καλτσίκη είπε για τα πρώτα ερεθίσματα και την εξωστρέφεια της παιδικής ηλικίας. «Παίζαμε πάρα πολλά παιχνίδια και πέρα από αυτά που δείχναμε στους γονείς, επηρεασμένοι από τις ταινίες που βλέπαμε. Οπότε είχε παίξει πολύ κατοχή, δηλαδή παίζαμε κατοχή οι τρεις αδελφές. Έρχονται οι Γερμανοί, πάμε να κρυφτούμε και τέτοια. Στο τέλος είχε μιούζικαλ. Δηλαδή στο τέλος χορεύαμε τραγούδια γιατί είχαν πάει όλα καλά».
«Έχω την εντύπωση ότι είναι αδύνατο, αν δεν υπάρχει από πίσω ένα οικονομικό σύστημα να σε στηρίξει. Πολλές φορές υπάρχει θέμα με τον βιοπορισμό στη ζωή ενός ηθοποιού. Βέβαια έχουν περάσει περίοδοι που έχω περάσει πολύ μεγάλο άγχος. Αυτό αλλάζει κιόλας με τις ηλικίες, γιατί είναι πολύ άλλο να είσαι άφραγκος στα 25 σου, είναι πολύ άλλο να είσαι άφραγκος στα 40 σου και πολύ άλλο να είσαι αύριο και στα 60 σου», είπε η ηθοποιός στη συνέχεια.
Και πρόσθεσε: «Είναι μια άλλη ιστορία κάθε φορά. Υπάρχει και η αγωνία της εξέλιξης σε σχέση με αυτό που έχεις να κάνεις. Θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει την αγωνία πώς θα βρει τρόπο, παρόλο που κάθεται το σύστημα, πώς θα τα μέσα σου, πώς θα τα εξασκήσεις. Είναι πρακτικό επάγγελμα. Την ίδια στιγμή είναι πρακτική τέχνη».
Για τον ρόλο της στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη πριν από 20 χρόνια. «Ακόμα και τότε, ο τρόπος που υπήρχε το θέμα ήταν τόσο απλός, τόσο καθαρός. Δηλαδή, ενώ ήταν θέμα, δεν ήταν κιόλας θέμα νομίζω. Και δεν είχα αισθανθεί και τότε τον τρόπο που το προσλαμβάνανε οι άνθρωποι ως κάτι εξωφρενικό, ενώ ήταν ακραίο για την εποχή του. Ποτέ δεν αισθάνθηκα να το προσλαμβάνουν οι άλλοι, αλλά ούτε και να προβάλλεται με έναν τέτοιο τρόπο», είπε η Αλεξία Καλτσίκη.
Η Αλεξία Καλτσίκη έχει ένα παιδί στην ηλικία των 8 ετών. Πώς το αντιμετωπίζει; «Νομίζω ότι η μητρότητα… άλλο ένα περίεργο της εποχής. Η μητρότητα θεωρείται πια, επειδή αυτή τη στιγμή σε μια γυναίκα οι απαιτήσεις είναι εξωφρενικές. Θεωρείται, πώς να το πω; Επικίνδυνη αποστολή. Κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι έτσι χτισμένη πια η ζωή, που ο γονεϊκός ρόλος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, γιατί ξέρω ότι σε άλλες χώρες κάπως υποστηρίζεται, είναι μια δύσκολη αποστολή. Και οικονομικά και χρονικά και ψυχικά.
Τώρα, πιο πρακτικά με τους χρόνους, υπάρχουν περίοδοι ιλιγγιώδεις, τους οποίους τους έχω πια. Τον θεωρώ τον Μάρκο συμπαραστάτη μου. Έχουν αυτή τη μαγική ικανότητα τα παιδιά, από τη στιγμή που είσαι καθαρός μαζί τους, να προσαρμόζονται. Αυτό επίσης φροντίζω: τις ώρες που είμαι με τον Μάρκο, είμαι με τον Μάρκο. Είμαι με τον Μάρκο».
Πηγή εικόνας: NDP
