Τα συγκλονιστικά λόγια του Λάκη Λαζόπουλου για την απώλεια της μητέρας του

Λίγο πριν το κλείσιμο της εκπομπής ο Λάκης Λαζόπουλος αφιέρωσε μερικά λεπτά, προκειμένου να βγάλει από μέσα του όλα όσα ήθελε να πει για την μητέρα του, που «έφυγε» από τη ζωή πριν λίγο καιρό. Τα λόγια του συγκλόνισαν όλο τον κόσμο που βρέθηκε στο θέατρο Βέμπο και σίγουρα πάρα πολλούς τηλεθεατές που παρακολουθούσαν εκείνη τη στιγμή από την τηλεόραση.

Διαβάστε αναλυτικά τα λόγια του Λάκη Λαζόπουλου:

«Στις δύο προηγούμενες εκπομπές είχα πολύ μεγάλη ένταση, χοροπήδαγα τρελά. Ήταν η ύστατη προσπάθεια που έκανα να πείσω τη μητέρα μου από το γυαλί της τηλεόρασης ότι όλα θα πάνε καλά στο δωμάτιο 818 του «Υγεία» που βρισκότανε. Εγώ μεγάλωσα για να μπορώ να περνάν καλά οι άνθρωποι της γειτονιάς μου. Και η μητέρα μου έκλεισε αυτόν τον κύκλο της γειτονιάς. Αυτός λοιπόν ο κύκλος τέλειωσε και κάπου στη διαδρομή εσείς γίνατε οι δική μου γειτονιά.

Η μητέρα μου μου έδωσε τα πάντα, μας έδωσε τα πάντα από αυτά που δεν είχε κι εγώ με τον αδερφό μου της δώσαμε πολλά από αυτά που είχαμε. Η μητέρα μου μεγάλωσε, δούλευε μαζί με την μητέρα της, τη γιαγιά μου, καθαρίζοντας σκάλες και ήταν πολύ ευτυχισμένη που στα γεράματά της δεν βασανίστηκε κι έλεγε “ευχαριστώ το θεό που με αποζημίωσε και δεν περνάω δύσκολα γεράματα”, σε σχέση με αυτή την παιδική ηλικία που είχε.

Σε έναν άνθρωπο που έχει κάνει τόσα ξενύχτια για σένα, το να κάνεις εσύ 10-15 νιώθεις ότι είναι κάτι λίγο. Τον τελευταίο καιρό που πάλευα μέσα μου, μπλοκάρισα. Οι συνεργάτες μου μου μίλαγαν τέσσερις φορές και δεν άκουγα τίποτα, δεν καταλάβαινα τίποτα. Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι όταν είναι κάποια ώρα και φεύγει ένας άνθρωπος ευτυχισμένα και στην ώρα του είναι ωραία, αλλά όταν έχεις την ίδια ενέργεια και μία σκέψη παράλληλη, νομίζω ότι χάνεις το μυαλό σου, την ψυχή σου, το σώμα σου.

Όλοι αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι της εποχής έχουν έναν πολύ ωραίο τρόπο να αποτυπώνονται μέσα μας. Και ήξερα ότι η μάνα μου δεν θα μπορούσε, όπως είχε γίνει πια, να καθαρίζει και όσο κι αν φανεί παράξενο, η μάνα μου αν δεν μπορούσε να καθαρίζει το σπίτι μόνης της, δεν είχε κανένα λόγο να ζει. Η μητέρα μου ήταν η συνεννόησή μου με τον έξω κόσμο, μου έδινε συνέχεια το μέτρο.

Δεν κλαίω γιατί δεν θεωρώ παράλογο ότι έφυγε. Έφυγε μια χαρά, ευτυχισμένη, με χιούμορ μέχρι τελευταία ώρα. Τις τελευταίες φράσεις που είπαμε, είχε δει την εκπομπή που έλεγα εγώ τον άλλον ολοζώντανο και μου λέει “εγώ είμαι ολοζώντανη”, της λέω “ε, όχι δεν είσαι και ολοζώντανη”, μου λέει “μισοζώντανη;”. Θέλω να πω ότι δεν χάθηκε τίποτα και γι' αυτό ευχαριστώ πραγματικά τους γιατρούς του «Υγεία». Ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει, έγινε. Απλά μην το πάρετε ανάποδα αυτό που θα πω, αλλά ο τρόπος για να ευχαριστιέμαι εγώ όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να ευχαριστιούνται οι δικοί μου, ο πατέρας μου και η μητέρα μου.

Στο σπίτι μου έβαλα αυτή τη φωτογραφία και έτσι θέλω να την θυμάμαι, χαρούμενη…».