Το παράπονο του τραγουδιστή: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είμαι στις επιλογές του Σπύρου Παπαδόπουλου»
Γιατί δεν τον έχουμε δει στην εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά»;
Ο Λευτέρης Μυτιληναίος, με σαράντα και πλέον χρόνια καριέρας στην πλάτη του και 875 κομμάτια ηχογραφημένα σε δίσκους, «ξεπήδησε» στον καλλιτεχνικό χώρο μέσα από ένα τάλεντ σόου της εποχής, τα «Ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη, όπου πήρε το πρώτο βραβείο. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Espresso και στον Αλκίνοο Μπουνιά εκφράζει το παράπονο του που δεν έχει φιλοξενηθεί ποτέ στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου…
Πώς βλέπεις τους νέους σήμερα;
Δυστυχισμένους… Εμείς ζήσαμε πιο κοντά στη φύση. Με απασχολεί πολύ το μέλλον των νέων παιδιών και της Ελλάδας. Δεν μου αρέσει που όλα στη ζωή μας είναι κατευθυνόμενα από ξένους και Μνημόνια.
Επίσης στη μουσική και στο τραγούδι, όπως και στη ζωή μας, όλα πλέον είναι ηλεκτρονικά. Χάθηκαν η μαγεία των αυθεντικών οργάνων, αλλά και η πηγαία, φυσική φωνή του τραγουδιστή στο στούντιο. Τα κάνουν όλα τα μηχανήματα και το χειρότερο είναι πως έτσι δεν ξεχωρίζεις τις φωνές των καλλιτεχνών, δεν υπάρχει προσωπικό ύφος.
Γιατί δεν σε βλέπουμε σε μουσικές εκπομπές όπως το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά»;
Μου αρέσει πολύ ο Σπύρος Παπαδόπουλος, είναι ένας αξιόλογος καλλιτέχνης και κάνει ωραία τηλεοπτικά προγράμματα. Ομως θα τον παρακαλούσα πάρα πολύ να σεβαστεί κι εμάς τους τραγουδιστές, που έχουμε σαράντα και πλέον χρόνια στη δισκογραφία, και να μας συμπεριλάβει στις εκπομπές του.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είμαι στις επιλογές του. Δεν διέπρεψα; Δεν τραγούδησα μεγάλα σουξέ; Δεν έκανα καλά τη δουλειά μου; Δεν έχω κάτι εναντίον του κυρίου Παπαδόπουλου, αλλά δημοσιοποιώ αυτό το παράπονό μου για το καλό του, γιατί δεν είναι σωστό να βγάζει όλο τους ίδιους και τους ίδιους.
Δεν είσαι ο μόνος από τους παλιότερους που έχεις αυτό το παράπονο. Και σίγουρα δεν μπορεί να πει κάποιος ότι δεν σε καλεί γιατί πλέον δεν είσαι «εντάξει» φωνητικά.
Ας με καλέσει ο κύριος Παπαδόπουλος, να το διαπιστώσει αυτό που λες, άμα θέλει. Ας κάνει ένα test drive, που λένε! Αλλά να μου δώσει τη δυνατότητα και τον χώρο να κινηθώ. Να μου κάνει ένα αφιέρωμα κι όχι να βγω να πω δύο τραγουδάκια. Δεν το θέλω αυτό.