Διονύσης Σαββόπουλος: «Ένιωθα ολομόναχος και χαμένος, όλα τριγύρω μου…»

Ο τραγουδοποιός εξομολογείται μια εικόνα που τον στιγμάτισε στο παρελθόν.

Ο τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος μίλησε στο περιοδικό ΕΓΩ! Weekly και στον Πάνο Γιαννακόπουλο με αφορμή τη φιλανθρωπική του συναυλία στο Ηρώδειο για μια έντονη στιγμή της παιδικής του ηλικίας που θυμάται ακόμα.

Μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη. Ποια είναι η πιο έντονη εικόνα της παιδικής σας ηλικίας, που χαρακτήρισε την εξέλιξη σας;

«Ήμουν πολύ μικρός όταν επέστρεφα από βόλτα με τους γονείς μου. Κάποια στιγμή ξεμάκρυνα λίγο και χάθηκα. Διαπίστωσα ότι ήμουν μόνος μου. Έμεινα εμβρόντητος. Αμέσως με περιστοίχισαν άγνωστοι και έβαλα τα κλάματα. Οι άνθρωποι εκείνοι με ρωτούσαν το όνομά μου, που είναι οι γονείς μου προσπαθώντας να με βοηθήσουν να τους βρω. Εγώ όμως δεν ήξερα να μιλήσω και με έπιασαν πιο δυνατά κλάματα. Κάποια στιγμή κάποιος με ρώτησε «αγοράκι είσαι ή κοριτσάκι;» Λίγο μετά κατέφθασαν οι γονείς μου και με πήραν. Όμως τα λεπτά που έμεινα μόνος μου τα εισέπραξα ως κάτι χειρότερο από το θάνατο μου διότι δεν ήξερα που ήμουν, ένιωθα ολομόναχος και χαμένος, όλα τριγύρω μου ήταν άγνωστα, δεν μπορούσα να μιλήσω…. Ούτε καν το φύλο μου ήταν διευκρινισμένο. Με επηρέασε αυτή η εικόνα, αλλά μέχρι τώρα νομίζω καλά τη διαχειρίστηκα.»

Διαβάστε ακόμα:

Διονύσης Σαββόπουλος: «Είμαστε στο σκοτάδι»…