Συγκλονίζει ο Νίκος Νικολόπουλος για τον χαμό της κόρης του: «Πέρασε από μπροστά μας ως πρόβατο επί σφαγή»

Νίκος Νικολόπουλος

«Ήταν η τελευταία φορά που εγώ και τα παιδιά είδαμε τη Νίκη. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Πώς να το πιστέψεις»;

Η Νίκη, η 16χρονη κόρη του Νίκου Νικολόπουλου άφησε την τελευταία της πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο του Ρίου, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του ανεξάρτητου βουλευτή. Η οικογένεια της Νίκης αποφάσισε να δωρίσει τα όργανα της και να δώσει ζωή σε κάποιους συνανθρώπους μας. Ένα μήνα μετά, ο Νίκος Νικολόπουλος άνοιξε την καρδιά του και προκάλεσε συγκίνηση με τα όσα αφηγήθηκε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».

Εκείνη που είδε την τελευταία της ματιά, πριν από τον εγκεφαλικό θάνατο, ήταν η μητέρα της. Αυτές οι στιγμές οι τελευταίες προκαλούν θλίψη.

«Η δωρεά οργάνων ήταν μια σκέψη της γυναίκας μου, η οποία εκείνη τη στιγμή είχε την αυτοκυριαρχία της κι έτσι βγήκε μέσα από τα μητρικά της αισθήματα η απέραντη αγάπη. Αυτή η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Η Νίκη έμεινε μεταξύ ζωής και θανάτου περί τις 10 μέρες. Αυτό ήταν μια συζήτηση καθημερινή, μια συζήτηση που κάναμε με τα τρία μας παιδιά. Χρειάστηκε χρόνος για να το κυκλοφορήσεις, πολύ δε περισσότερο όταν έφτασε η στιγμή να συμβεί. Όταν, δηλαδή, πέρασε το παιδί από μπροστά σου και ήξερες ότι πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγή. Εκεί είναι όλες οι εικόνες που σε κάνουν να πονάς και να σκέφτεσαι. Ένιωσα αυτό, ένα κορμάκι δροσερό ήθελε να δωρίσει ότι πιο σημαντικό. Κάποιος να βρει το φως του, κάποιος τη ζωή του».

[dfp_ads id=236982]

«Δεν θα αρνηθούμε να γνωρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι επιθυμία μας. Κάποιο πρόσωπο που μπορεί να νιώσει την υποχρέωση να μας πει ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ που δεν πρέπει να ακουστεί προς εμάς, αλλά να γίνει μια ευχούλα. Μια ευχούλα για τη Νίκη, μια ευχή για όλα τα παιδιά που ενώ είχαν τα αυτά τα όργανα, δεν ξέρουμε εάν ποτέ απήλαυσαν όσα εμείς απολαμβάνουμε χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα όργανα. Είναι ένα ερώτημα που μάλλον δεν θα πάρουμε ποτέ απάντηση. Παρά μόνο όταν θα ξαναβρεθούμε».

Δεν μπορεί να ήταν τυχαίο

«Εγώ πιστεύω ότι και εκεί η παρουσία του Θεού ήταν εμφανής. Το χέρι του Θεού που πήρε τη Νίκη όπως την πήρε, χωρίς κανένα κόπο. Την έκοψε όπως κόβουμε εμείς το ωραιότερο τριαντάφυλλο από ένα κήπο. Γιατί η Νίκη έφυγε μέσα σε λίγα λεπτά. Ενώ η Νίκη, γιατί δεν της γινόταν το χατίρι, ήταν έτοιμη να γκρεμίσει όλο το σπίτι. Δεν μπορεί να ήταν τυχαίο που ήταν Σάββατο μεσημέρι. Ήταν ο μπαμπάς στο σπίτι, είχε έρθει από το εξωτερικό η αδερφή που σπουδάζει, ήμασταν όλοι γύρω από το τραπέζι, φάγαμε όλοι μαζί. Η Νίκη ήθελε να πιει όλο το νερό που υπήρχε στο τραπέζι, άνοιξε και το ψυγείο κι εκείνη τη στιγμή είπαμε «μέχρι εδώ, δεν θα πιεις άλλο νερό, πήγαινε για ύπνο τώρα». Ήταν η τελευταία φορά που εγώ και τα παιδιά είδαμε τη Νίκη».

«Η μητέρα της την πήγε για ύπνο. Μετά από μισή ώρα ξύπνησε και έκανε εμετό. Νομίσαμε ότι ήταν επειδή είχε πιει πολύ νερό. Μετά, όπως γράφουν οι γιατροί  στην ιατρική διάγνωση, επήλθε το εγκεφαλικό και στη συνέχεια το πνευμονικό οίδημα. Υπήρξε και ανακοπή της καρδιάς, όπου κράτησε 20 λεπτά ώσπου να ξαναμπεί σε λειτουργία. Από εκείνη τη στιγμή οι γιατροί είπαν ότι το παιδί είναι εγκεφαλικά νεκρό».

«Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Πώς να το πιστέψεις; Ένα παιδί που μέχρι πριν λίγο ήταν στο τραπέζι, γελούσε, έπαιζε, γκρίνιαζε… Εμείς είπαμε δεν μπορεί να έγιναν όλα τυχαία. Μάλιστα, ευχαριστήσαμε τον Θεό γιατί έφυγε την τελευταία μέρα του Χριστός Ανέστη. Η βεβαιότητα ότι νικάμε τον θάνατο ήρθε με αυτό το γεγονός της Νίκης που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ»!