Σταύρος Ζαλμάς: Η εικόνα του στο «Άγγιγμα ψυχής» και η στάση του στη δημόσια έκθεση

«Καμιά φορά είναι δύσκολο κι έχεις την αίσθηση του φόνου, ότι πρέπει να...»

Ο Σταύρος Ζαλμάς με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και στην Ναταλία Αργυράκη για τη στάση του απέναντι στη δημόσια έκθεση και τα media.

Υπήρξε περίοδος που δεν μιλούσατε καθόλου, που απείχατε;
Ποτέ δεν συνέβη αυτό. Πάντα είχα μέτρο. Ακόμη και στις καλές εποχές που η έκθεση μου ήταν πολύ μεγαλύτερη, σε παραγωγές με μεγάλη επιτυχία και που το όνομα μου είχε βγει πολύ μπροστά, ποτέ δεν έκανα υπερβολική χρήση των media. Προσπαθούσα να διατηρώ χαμηλό προφίλ.

Δεν παρασυρθήκατε ποτέ, παρά την επιτυχία.
Όχι. Η υπερέκθεση γίνεται από μόνη της όταν, για παράδειγμα, είσαι σε ένα πολύ επιτυχημένο σίριαλ που ξέρεις ότι μια φορά την εβδομάδα εκατομμύρια άτομα θα το παρακολουθήσουν. Αυτό είναι υπερέκθεση. Αν αυτό το ακολουθήσει υπερβολική προβολή εκδόσεων, εκπομπών, εφημερίδων, είναι κάτι που για τον εαυτό μου δεν θα το επέλεγα ποτέ. Όταν είσαι σε μια επιτυχημένη σειρά, σε κουβεντιάζει πολύς κόσμος και περιμένει την ώρα που θα σε δει στο γυαλί – είναι αρκετή έκθεση αυτό από μόνο του. Κινδυνεύεις αν δεν κάνεις μετρημένη χρήση των υπόλοιπων Μέσων, να γίνεις μαϊντανός.

Βάσει της εμπειρίας σας, έπειτα από μια μεγάλη επιτυχία, όπως αυτή που γνωρίσατε με το “Άγγιγμα ψυχής”, ποια είναι η κατάλληλη επόμενη κίνηση; Ένα διάλειμμα;
Το διάλειμμα νομίζω ότι επιβάλλεται. Από την άλλη μεριά, πρέπει η επόμενη εμφάνιση να είναι διαφορετική από την προηγούμενη, να μην συντηρείς την εικόνα που έχεις δημιουργήσει. Καμιά φορά είναι δύσκολο κι έχεις την αίσθηση του φόνου, ότι πρέπει να καταστρέψεις κάτι που με κόπο έχτισες και είχε επιτυχία. Είναι όμως επιβεβλημένη επιλογή, αν θες να πας μπροστά, να κάνεις άλλα και να μην μπαγιατέψεις.

Φαντάζομαι πάντως ότι ακόμη σας μιλάνε για το “Άγγιγμα ψυχής”.
Σκεφτείτε, λοιπόν, αυτή την εικόνα να την είχα συντηρήσει κάνοντας παρεμφερή πράγματα στο θέατρο ή την τηλεόραση. Είναι πολύ κακό για τον ηθοποιό – κάποια στιγμή θα τον βαρεθεί ο κόσμος και θα φταίει εκείνος.