Δημήτρης Καλλιβωκάς: «Είδα ανθρώπους να πέφτουν μπροστά μου από σφαίρα»
«Είδα τα καρότσια να μεταφέρουν πεθαμένους, όπου περίσσευαν ένα χέρι, ένα πόδι...»
Ο Δημήτρης Καλλιβωκάς μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» και στην Ρενέ Σαραντινού για τις μεγάλες δυσκολίες που έζησε στα χρόνια της Κατοχής.
Είστε παιδί της Κατοχής…
Ευτυχώς που γνώρισα την Κατοχή , που έχω αυτές τις εμπειρίες και ευτυχώς που έζησα. Με έκαναν σωστό άνθρωπο. Υπολογίζω στον αυτοέλεγχο. Η Κατοχή με δίδαξε να ελέγχομαι και να φροντίζω για το μέλλον μου. Έπαιρνα 20 δραχμές, έβαζα στην άκρη τις 4 και μετά τις αξιοποιούσα. Αγόρασα ένα τζιπ, κι αυτό είναι η τελευταία μου αποτυχία. Το αγόρασα το 2008, επειδή είχα κάποια λεφτά. Το πήρα σε τιμή ευκαιρίας για αν το πουλήσω και μου έμεινε.
Ξεκινήσατε τη ζωή σας με φτώχεια και πείνα λόγω Κατοχής;
Ναι, ο πατέρας μου ήταν γιατρός, στομαχολόγος – παθολόγος και στην Κατοχή αναγκάστηκε να κλείσει το ιατρείο του. Είχε την πρόβλεψη ότι θα γίνει πόλεμος, κι έτσι ψάξαμε και ενοικιάσαμε ένα καινούριο σπίτι στην πλατεία Βάθη, που μόλις είχε χτιστεί και είχε καταφύγιο. Είδα ανθρώπους να πέφτουν μπροστά μου από σφαίρα. Είδα τα καρότσια να μεταφέρουν πεθαμένους, όπου περίσσευαν ένα χέρι, ένα πόδι… Πείνασα πάρα πολύ. Ήμασταν δυο παιδιά, εγώ και ο αδελφός μου. Τότε ο πατέρας μου έκανε το ιατρείο στο σπίτι μας. Γιάτρευε τους ασθενείς δωρεάν. Επί τέσσερα χρόνια δεν φάγαμε κρέας, εκτός από μια κότα που μας έφερε μια ασθενής του.