Μανούσος Μανουσάκης στο zappIT: Η κρατική τηλεόραση είναι η μόνη μας ελπίδα

Μετά από πολύχρονη παρουσία στα ιδιωτικά κανάλια σας βλέπουμε να απέχετε τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι συνειδητή απόφαση ή οι συνθήκες τα έχουν φέρει έτσι;

Θα ήταν υπερβολή να πώ ότι δεν θέλω να δουλέψω, θα φαινόταν σαν την αλεπού «που όσα δεν φτάνει τα κάνει αγουρίδες». Η αλήθεια είναι ότι αυτά που θέλω να κάνω δεν βρίσκουν εύκολα χώρο στην ιδιωτική τηλεόραση όπως διαμορφώθηκε λόγω της κρίσης και με επίφαση την κρίση πολλές φορές.

Σε ένα μέρος της λοιπόν η απόφασή μου είναι συνειδητή, δηλαδή να εξακολουθώ συνειδητά να θέλω ένα είδος τηλεόρασης που έχει «αναστείλει» την λειτουργία της.

Έχουμε μάθει ότι έχετε κάνει μια πρόταση στην ΕΡΤ.

Ναι έτσι είναι. Έχουμε προτείνει την σειρά με τίτλο «Ουζερί Τσιτσάνης» βασισμένη στο εξαιρετικό βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και με σεναριακή μεταφορά του Βασίλη Σπηλιόπουλου. Το βιβλίο αναφέρεται στο Ουζερί που είχε ανοίξει ο Τσιτσάνης μαζί με τον κουνιάδο του στην Θεσσαλονίκη το 1942 -43. Αυτή είναι και η περίοδος που ο Τσιτσάνης συνέθεσε και τα μεγαλύτερα έργα του π.χ. την Συννεφιασμένη Κυριακή.

Το ουζερί αυτό είναι ένα ψηφιδωτό της κατοχικής κοινωνίας της Θεσσαλονίκης. Εκεί συχνάζουν όλες οι κοινωνικές και οικονομικές τάξεις της εποχής – από τον χαμάλη μέχρι τον μεγαλοεκατομμυριούχο, από τον διοικητή της ασφάλειας μέχρι τον μαυραγορίτη, από τον αντιστασιακό μέχρι τον δοσίλογο. Και ο Τσιτσάνης περιγράφει – δίνει ελπίδα – κλαίει και γελάει με την μουσική του.

Παράλληλα ο κουνιάδος του έχει δεσμό με μια κοπέλα μέλος της Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Αυτός είναι ο άλλος άξονας της ιστορίας μας. Μέσα από αυτή την σχέση θα ζήσουμε την ζωή και την καθημερινότητα της Ελληνικής Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Θα συμμετέχουμε στα ήθη και έθιμα, στο πείσμα για την επιβίωση. Η Εβραική κοινότητα αποτελούσε το 20% του πληθυσμού της πόλης το 1940 και οι Ναζί εξόντωσαν το 97% του Εβραικού πληθυσμού .στέλνοντάς το στο Αουσβιτς.

Σκοπός μας είναι να καταδείξουμε κάτι πολύ επίκαιρο και απειλητικό στην σύγχρονη κοινωνία μας : Τον παραλογισμό της φυλετικής διάκρισης.

Εσείς πιστεύετε ότι η κρατική τηλεόραση πρέπει να συρρικνωθεί όπως κυκλοφορούν διάφορα σενάρια ή πιστεύετε ότι πρέπει να ενδυναμωθεί η παρουσία της ώστε να αποτελέσει αντίβαρο στα ιδιωτικά κανάλια και το προσφερόμενο θέαμα;

Είναι η καταλληλότερη στιγμή η Κρατική τηλεόραση να αναπτυχθεί για να καλύψει το τεράστιο κενό που έχει αφήσει η ιδιωτική τηλεόραση. Η Ιδιωτική τηλεόραση είναι επιχείρηση – δεν είναι πολιτιστικός φορέας – και κανείς βέβαια δεν μπορεί να την κατηγορήσει για αυτό. Αυτή την στιγμή έχει επιλέξει – για να ξεπεράσει την κρίση – .ένα είδος προγράμματος που σίγουρα δεν είναι Ελληνικό, που σίγουρα δεν παράγει πολιτισμό. Ακόμη χειρότερα δημιουργεί πρότυπα σε μια νεαρή γενιά Ελλήνων που προάγουν τον εύκολο και τζογαδόρικο ευδαιμονισμό, την στιγμιαία και άκοπη διασημότητα, την αποξένωση από την γνώση και τον κόπο για να φτάσεις κάπου είτε στην τέχνη είτε στο όποιο άλλο επάγγελμα διαλέξεις.

Η οικονομική κρίση θα περάσει, όπως πέρασε και το τσουνάμι στην Ιαπωνία και τώρα επουλώνονται οι συνέπειές του. Αυτό όμως που θα μείνει για πολλά χρόνια και τις συνέπειές του δεν τις έχουμε δεί ακόμη είναι η πυρηνική κρίση.

Η οικονομική κρίση θα περάσει και με τον ένα ή άλλον τρόπο θα «γλείψουμε» τις πληγές μας. Αυτό όμως που θα μείνει και που δεν ξέρουμε τις συνέπειές του ακόμη είναι η πολιτιστική κρίση. Ποια θα είναι η κοινωνία που θα προκύψει;

Η τηλεόραση παράγει πολιτισμό και η μοναδική μας ελπίδα για αυτό είναι η Κρατική τηλεόραση να απαντήσει προτείνοντας έναν άλλον τρόπο «ψυχαγωγίας» – φέρνοντας τα πράγματα στα ίσα τους. Όχι μόνο δεν πρέπει να συρρικνωθεί αυτή την εποχή που διανύουμε αλλά πρέπει να ενδυναμωθεί και να καλύψει το κενό. Μόνο η Κρατική τηλεόραση μπορεί να κάνει μια αντιπρόταση αυτή την συγκεκριμένη στιγμή…