Οι κορυφαίες στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων!
Κάθε διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων έχει τις στιγμές του, τις μορφές του, τις συγκινήσεις εκείνες που θα συζητάμε για πολύ καιρό και θα μνημονεύουμε τις βραδιές του Αυγούστου. Οι τηλεόρασεις όλου του κόσμου, συντονισμένες στα ίδια πλάνα. Οι επιδόσεις, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι ιστορίες που κρύβουν πίσω τους οι αθλητές, όλα αυτά μαζί φτιάχνουν ένα παζλ αναμνήσεων που όσοι αγαπούν τον αθλητισμό, θα το κρατούν καλά φυλαγμένο στη μνήμη τους. Άλλωστε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πιο ωραίο πάρτυ στον πλανήτη!
OSCAR PISTORIUS MOMENT
Το «εξώφυλλο» που διάλεξα είναι -πιστεύω- ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα των Αγώνων του Λονδίνου. Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα, ο Όσκαρ Πιστόριους, ο πρώτος μη αρτημελής αθλητής που αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς, όχι μόνο καταφέρνει έναν σπουδαίο χρόνο στα 400 μέτρα, αλλά προκρίνεται και στα ημιτελικά του αγωνίσματος! Με την αξία του, τις δυνάμεις του, την ατσάλινη υπομονή του, που έκανε όλο τον κόσμο να υποκλιθεί στο μεγαλείο του συγκεκριμένου αθλητή, ο οποιός ακρωτηριάστηκε όταν ήταν 11 μηνών μωρό….
Ο νικητής των ημιτελικών, Kirani James, ζητά από τον Πιστόριους, αμέσως μετά από τον τερματισμό, να ανταλλάξουν τα ταμπελάκια με τα ονόματά τους και να κρατήσει το δικό του -ιστορικής σημασίας- ταμπελάκι στην «τροπαιοθήκη» του. Ο Πιστόριους δεν το σκέφτεται στιγμή και αγκαλιάζει το νικητή, ευχαριστώντας τον για την έμμεση παραδοχή της τεράστιας προσπάθειας που έκανε, παρά τα μύρια όσα άκουσε από αήθεις αντιπάλους και μικρόμυαλους «εχθρούς» των σπορ.
USAIN BOLT- Ο ΘΡΥΛΟΣ!
Όλοι σιωπούν και αυτός κερδίζει! Ο υπεραθλητής, Usain Bolt κατάφερε να κάνει αυτό που όσο αναμένομενο και αν φαινόταν, άλλο τόσο δύσκολο φάνταζε. Αλλά είπαμε, ο άνθρωπος-αστραπή, φαίνεται πως δεν έχει όρια. Θα σταματήσει να κερδίζει όταν θέλει αυτός. Λογικά, ήταν η τελευταία φορά που έτρεχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μιας και όπως είπε ο ίδιος «Είμαι 26, στην επόμενη διοργάνωση θα είμαι 30 και οι άλλοι θα είναι μικρότεροί μου και θα ανεβαίνουν πολύ δυνατά. Ήδη ο Μπλέικ γίνεται ολοένα και πιο γρήγορος».
Το είπε…έτσι για να ρίξει στάχτη στα μάτια μας ; Το εννοούσε ; Όπως και να'χει, οι επιδόσεις του είναι εξωπραγματικές, η παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα μείνει στην Ιστορία, με τις φιγούρες, το κέφι, τις γκριμάτσες και τις χειρονομίες του, που προηγούνται και ακολουθούν κάθε μεγάλη κούρσα του. Μεγάλη, ως την επόμενη που θα αποφασίσει να μην τερματίσει…περπατώντας όπως έκανε στους τελικούς των 100 και 200 μέτρων, που κέρδισε κάνοντας πλάκα. Στη μόνη κούρσα που ζορίστηκε, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ, μαζί με την υπόλοιπη τρελοπαρέα των Τζαμαίκανών ! Διέλυσαν τους Αμερικάνους που…πανηγύριζαν όταν βγήκαν δεύτεροι !
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα στιγμιότυπο. Την προτελευταία ημέρα των Αγώνων και αφού ο Μπολτ είχε κατακτήσει το τρίτο του χρυσό μετάλλιο, πασπαλισμένο από ολίγο…παγκόσμιο ρεκόρ, βρέθηκε ένας κριτής (Άγγλος…) να του αρνηθεί να κρατήσει ως σουβενίρ τη νικητήρια σκυτάλη! Ποιός ,αλήθεια, το είδε από το σπίτι του και δεν έκραξε τους…κανονισμούς ; Ποιός χέστηκε για τους κανονισμούς, όταν μιλάμε για μια χάρτινη σκυτάλη που επρόκειτο να πεταχτεί, την οποία ζητούσε -δικαιωματικά- να κρατήσει ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Μπολτ ; Κι, όμως! Ο Άγγλος κριτής του το αρνήθηκε! Αν ήταν στην Ελλάδα το 2004 ; Ο -καλώς εννοούμενος- Ελληνάρας, θα του την έδινε και αυτήν και τις άλλες μαζί και θα έβγαζαν και μια φωτό για το facebook!
Ευτυχώς, με…άνωθεν παρέμβαση, η σκυτάλη δόθηκε τιμής ένεκεν στον τεράστιο αυτό αθλητή, μετά την απονομή !
MICHAEL PHELPS- ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Ο πιο επιτυχημένος αθλητής στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων! Ένα…σκασμό μετάλλια, τα περισσότερα των οποίων, χρυσά, αστραφτερά και ζηλευτά από κάθε αθλητή!
Συμπαθής σε όλους, χαμογελαστός, εκπληκτικός αθλητής, μα πάνω από όλα, Κύριος. Ο Φελπς μπορεί να μην ήταν στην καλύτερη κατάσταση της ζωής του και το γνώριζε πολύ καλά, όμως, κατέβαλε υπεράνθρωπη προσπάθεια για να κατακτήσει την κορυφή του Ολύμπου. Και όχι μόνο κατάφερε να την κατακτήσει αλλά πήρε και το…βουνό σπίτι του! Βουνό τα μετάλλια, βουνό οι εμπειρίες, τα χειροκροτήματα του κόσμου και η παραδοχή ότι είναι ο κορυφαίος κολυμβητής όλων των εποχών.
Όμως, θέλει και μεγαλείο ανθρωπιάς για να παραδεχτείς ότι ένα παιδαρέλι 18 χρονών σε κερδίζει και σου παίρνει τη μπουκιά από το στόμα. Και όντως ο Αμερικάνος έγραψε στο twitter λίγη ώρα μετά την απρόσμενη ήττα του στον τελικό των 200 μέτρων πεταλούδα:
«Δεν μπορώ να εκφραστώ αρκετά για το πόσο καταπληκτικά κολύμπησε ο Λε Κλος απόψε στα 200 πεταλούδα! Μπράβο μικρέ»!
Το 2004, στην Αθήνα ο Φελπς ξεκίνησε να δείχνει ποιός είναι. Όποιος γνώριζε από κολύμβηση, μπορούσε να καταλάβει πως αυτό το παιδί θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στις πισίνες. Η επί πολλά χρόνια πρωταθλήτρια κολύμβησης, αδερφή μου, Παυλίνα, εργαζόταν ως εθελόντρια στην Κολύμβηση στην Αθήνα ήταν μία από αυτούς που το…είδε από νωρίς!
Και κράτησε ένα -χρυσό όπως αποδεικνύεται- ενθύμιο. Το σκουφάκι του Μάικλ Φελπς! Με αυτό, κατέκτησε μόλις…6 χρυσά και 2 χάλκινα μετάλλια στην Αθήνα, ενώ έκανε 2 παγκόσμια και 3 ολυμπιακά ρεκόρ. Μικροπράγματα δηλαδή…
CARMELITA JETER- Η σιγουριά!
Τι δείχνει η Καρμελίτα ; Το χρυσό μετάλλιο που σε λίγο θα περάσει στο λαιμό της ; Την πρώτη θέση ; Η Τζέτερ δείχνει τον ηλεκτρονικό πίνακα, λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό στην κούρσα 4Χ100 των γυναικών! Οι Αμερικανίδες όχι μόνο κατέκτησαν ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο, αλλά διέλυσαν ένα ρεκόρ που κρατούσε από τον καιρό της περίφημης -τούρμπο- Ανατολικής Γερμανίας.
Η…σιγουριά της Τζέτερ είναι παροιμιώδης! Αυτή η κίνηση…χαλάρωσης, θα μπορούσε να στερήσει το ρεκόρ! Άλλωστε, μιλάμε για εκατοστά του δευτερολέπτου! Κι όμως, η αμερικανίδα αθλήτρια είχε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της και έκανε απίστευτο φινις στην κούρσα των τεσσάρων «ανασών', διαλύοντας το στοιχειωμένο 41.37 που κρατούσε από το 1985!
Η ΕΡΤ και ο Χατζηγεωργίου
Ειπώθηκαν πολλά για την απόδοση της ΕΡΤ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λάθη,παραλείψεις, αστοχίες, «γκάφες». Για τα καλά ελάχιστοι έγραψαν. Οι «γκάφες» άλλωστε είναι αυτές που «πουλάνε». Λογικό. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν υπήρξαν και πολλά πράγματα που έγιναν σωστά. Ή πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που ξεπέρασαν τον εαυτό τους, προκειμένου να απολαύσουμε εμείς από τα σπίτια μας την μεγαλειώδη εικόνα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Λάθη στον σχολιασμό έγιναν. Και παραλείψεις επίσης. Μικρές και μεγάλες. Δύσκολα μπορώ να ξεχάσω ότι ο σχολιαστής ΔΕΝ είδε πως ο Πιστόριους δεν έτρεξε ποτέ στην κόυρσα 4 επί 400, αφού ο δρομέας από τη Νότιο Αφρική που θα του έδινε τη σκυτάλη είχε πέσει! Και προς το τέλος της κόυρσας αναρωτήθηκε…τι να έγινε με τον Πιστόριους! Ο διπλανός του δεν το είδε ; Κοτζάμ μόνιτορ, αλλά και κοτζάμ στίβος μπροστά τους. Anyway, που λένε και στο Λονδίνο.
Πολύς λόγος και για τον Ηλιάδη που είδαμε σε μαγνητοσκόπηση ή την απονομή του Παυλίδη από την Κύπρο που δεν είδαμε ποτέ. Όλα έχουν την εξήγησή τους.
Έγιναν διάφορα είναι η αλήθεια, αλλά ποιός μπορεί να ισχυριστεί πως θα είναι ικανός να τα κάνει όλα τέλεια ; Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους που επιχειρούν και προσπαθούν. Και όσο και να μας πείραξαν ή να γελάσαμε με κάποια σχολιαστικά λάθη, αυτό δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι της ΕΡΤ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί δεν δούλεψαν πάρα πολύ για να πετύχουν τον στόχο τους. Τόσες ημέρες στο Λονδίνο, με δύσκολες συνθήκες, πολύ άγχος και…βάρος για το πόσα θα τους σούρουν τα ΜΜΕ σε κάθε λάθος, δεν είναι και κάτι εύκολο.
Πολλές φορές είπα βλέποντας μια μετάδοση από τον καναπέ του σπιτιού μου, «καλά δεν βλέπει ; Δεν ακούει ; Δεν ξέρει»; Πολλά μπορούμε να πούμε από τον καναπέ μας, ακόμα και όσοι έχουν ασχοληθεί με τα αθλητικά και τις μεταδόσεις, πόσο μάλλον κάποιος που έχει συνηθίσει να είναι…κριτής των πάντων! Φίλοι μου, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά αυτή του σχολιαστή, πόσο μάλλον στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορούμε να κατηγορήσουμε μόνο όσους δεν ήταν διαβασμένοι, δεν ήξεραν κανονισμούς, αθλητές, ονόματα, κάτι που είχαν υποχρέωση να κάνουν.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάτω υπό την ομπρέλα του «εμείς τον πληρώνουμε», μπορούμε να είμαστε αφοριστικοί και φαιδροί. Το ότι είναι…δημόσιος υπάλληλος ένας σχολιαστής, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει το δικαίωμα να κάνει λάθος. Ή ότι είναι τεμπέλης και αργόσχολος. Επειδή δεν μας εξυπηρέτησε μια 50άρα που μασούσε τσίχλα στην Εφορία, αυτό δεν σημαίνει ότι ΟΛΟΙ είναι έτσι.
Ενδεχομένως, κάποια πράγματα να μπορούσαν να γίνουν καλύτερα. Ή διαφορετικά. Όπως επίσης, πολλά θα μπορούσαν να πάνε και χειρότερα! Ξέρει κανείς από εμάς, πόσες δύσκολες καταστάσεις αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά ; Πόσοι δημοσιογράφοι εργάζονταν 20 ώρες τη μέρα και κάλυπταν ατέλειωτα χιλιόμετρα για ένα θέμα, μια δήλωση ;
Επίσης πολλά διάβασα και για τον Δημήτρη Χατζηγεωργίου. Μιλάει πολύ λέει ο ένας, θέλει κούρεμα λέει ο άλλος. Μάγκες αυτά είναι παπαριές. Ξέρετε πολλούς δημοσιογράφους που να μπορούν να «αρπάζουν» τον Μπολτ, τον Γκάτλιν, την Ισινμπάγιεβα και όλη την αφρόκρεμα του παγκόσμιου στίβου για δηλώσεις, μέσα από τα χέρια των τηλεοπτικών κολοσσών ; 204 κανάλια ήταν στη μεικτή ζώνη. Λέτε ο Μπολτ να έκανε δηλώσεις και στα 204 ; Ακόμα εκεί θα ήταν!
Ο Χατζηγεωργίου είχε και την Τζέτερ, και τον Μπολτ τρεις φορές, και όλη τη Τζαμάικα και σχεδόν όλους τους χρυσούς Ολυμπιονίκες. Η RAI και το RTL τους είχαν όλους νομίζετε ; Σαφώς και όχι. Γίνεται χαμός στο στάδιο, διεξάγονται αγωνίσματα, όλες οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι τραβολογάνε τους νικητές και ο Έλληνας δημοσιογράφους τους έχει όλους. Τους παίρνει συνεντεύξεις στα αγγλικά, στα γαλλικά, μεταφράζει, κάνει σωστές ερωτήσεις και εμάς μας πείραξαν τα μαλλιά του! Εγώ του λέω μπράβο και του βγάζω το καπέλο, γιατί δεν μου έλειψε κανείς. Τους είδα όλους να μιλάνε στην κάμερα του ελληνικού κρατικού καναλιού.
Ναι, τα μαλλιά θέλουν κούρεμα, αλλά so what? Ας ήταν εκεί ένας ρεπόρτερ με τέλειο μαλλί που να πέταγε τη μία μαλακία μετά την άλλη, να δω τι θα κράζαμε.
Και επειδή είναι και…γρήγορος ο Δημήτρης, την ώρα που στην τελετή λήξης όλο το twitter έσπευσε να τον φάει, επειδή μίλαγε πάνω στο «Imagine», πέντε λεπτά αργότερα, στον Τζορτζ Μάικλ δεν έβγαλε άχνα. Μεγάλωσε τις παύσεις του και προσπάθησε να μιλάει λιγότερο. Ίσως το ένιωσε.
Αλλά μήπως και αυτό είναι εύκολο ; Όταν πρέπει να περιγράψεις 10 πράγματα ταυτόχρονα είναι εύκολο να παρασυρθείς. Δεν έχω περιγράψει τελετή Ολυμπιακών Αγώνων. Όταν το κάνω, θα σας πω πως είναι η εμπειρία!
ΥΓ: Σαφώς και οι ελληνικές κορυφαίες στιγμές ήταν πολύ λιγότερες από αυτές που θα θέλαμε. Αλλά και πάλι, αυτό δεν σημαίνει ότι οι αθλητές μας δεν προσπάθησαν. Συγχαρητήρια σε όλους και ελπίζουμε σε καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον. Εμείς, όμως, ήμασταν αυτοί που είπαμε καλύτερα λίγα καθαρά μετάλλια, παρά πολλά…βρώμικα. Μη γκρινιάζουμε τώρα…
Τι κρίμα που τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ραντεβού στο Ρίο το 2016!